رهایی از سقوط یعنی زمانی برای رسیدن به نقطه ای همسطح با زیست و صعود یعنی جایی فراتر از زمین برای دیده بانی بر دیگران. ما اکنون کجا هستیم ؟ نقطه ای زیر سطح زیست یا فراتر از قامت دیگران ؟ این روزها ثابت شد که ما برای در کنار هم بودن تمامِ عمر دویده ایم، برای اینکه نگاهمان از پایین به بالا نباشد تلاش کردیم تا کوته قامتان مدعی را با مشتی گره کرده در آخرین حدِ نفس های نبرد فراری دهيم اما گویا راهی دیگر باید جست، اگر همصدایی اصلِ همبستگی باشد یعنی ما ویژه ترین وجه پیروزی را همچنان دارا نیستیم. نمونه ای آشنا در کشاکش نزاع؛ هنربندی یافت می گردد که در اوج، روزی در آوردن راننده وانت و بلندگوي دستي اش را به تمسخر گرفته و برای مشتی لایکِ بی ارزش، معنای بی شرافتی در بینِ هم نوعانش را با افتخار به تصوير مي كشد؛ تعارف را کنار بگذاریم، انگار که نمی داند مشتی هم زبانِ او همین چند روز جانشان را برای لقمه ای نان زیر بغل زدند و رفتند و مجالی برای خنده نیست کماینکه خطابش شخصی از قُماش همان انسانهای دوست داشتنی است و بدتر اینکه هنوز نمی داند همین لحظه ها تار و پودِ هنر را به هم می بافد تا هنرمند را در قالب یک "جمله" به دیگران عرضه سازد. کج فهمی از واژه سخاوت و عدم همدردی با ضعیفان، همان چیزی است که امروز جنگِ دارا و ندار را به کف خیابان آورده، اگر شعار می دهیم در کنارشان هستیم، رسیدن به پیروزی میسر نیست مگر با کفش های خودمان يكبار هم كه شده جای آنها قدم بگذاریم، زخمِ پوتين اثر ندارد اگر ندانیم تمامِ ما جملگی در نقطه ای زیر زمین محبوس مانده ایم و "هیچکس" فراتر از دیگری نیست، اگر گمان اشتباه بردیم بدانیم که مردی سالها قبل ما را داد فرمود و خود را داور، برای قضاوتِ تاریخ و اینکه در نهایت روزی را رقم بزنیم که راوی شرح حالِ یکدیگر در حالِ خوب زندگی باشیم، آنگاه تغییر میسر خواهد بود و هیچ رژیم و دستگاه حکومتی توان مبارزه با ما را نخواهد داشت؛ شرف داشته باشیم، اگر می دانیم که نداریم آنرا فرا بگیریم و خود را جمع بزنیم به تعداد تمامِ آدمهایی که در دو قدمی ما هستند و ما در کنار آنها زندگی می کنیم، آنگاه پیروزی دست یافتنی و برای ماست اما حداقل تا قبل از آن، شرحِ حال ما در خوانش واژه همبستگی شکلی چون مصرع فوق خواهد داشت؛ برعکس، بی معنا، نامفهوم.
ای ,هم ,حالِ ,دیگران ,اینکه ,مشتی ,را به ,نقطه ای ,فراتر از ,ما را ,را با
درباره این سایت